Het was allemaal gepland, weken geleden al. Toen John, mijn leidinggevende het mij vroeg, hoefde ik niet lang na te denken. Natuurlijk wilde ik voor de zaak wel een paar dagen op pad. Even weg van de dagelijkse sleur, de geijkte routines en de vier muren die iedere dag dichterbij leken te komen.
‘Tot gauw! Sturen jullie even een berichtje als jullie thuis zijn?’ roept Sasha. Ze staat samen met haar vriend Martijn in de deuropening. Op de oprit hebben Bert en Lola hun fietsen van het slot gehaald. Ze zijn zoals gewoonlijk vrijwel de laatsten die vertrekken.
Terwijl ik op mijn comfortabele bank naar een serie op Netflix lig te kijken, licht mijn telefoon op. Het is een bericht van Berber, een goede vriendin.
Voor ons staan nog zo’n twintig mensen te wachten. Ik huiver als een windvlaag langs mijn blote benen waait. Onbewust knijp ik vuisten van mijn handen en wiebel met mijn heupen.
Valentijnsdag. Ik heb daar altijd een beetje een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant vind ik het commerciële nonsens, aan de andere kant is het eigenlijk ook gewoon heel erg leuk om iemand te verrassen waar je verkikkerd op bent. Heimelijk of niet, dat maakt volgens mij niet eens meer zoveel uit.
In deel 1 heb je kunnen lezen hoe Merel haar spannende ex Danny tegenkomt tijdens haar werk. Ze mag hem verkleden als Kerstman en ze zijn helemaal alleen. Oftewel, een klassiek voorbeeld van de kat op het spek binden.
Eindelijk gaat haar telefoon. De hele ochtend heeft Merel ongeduldig met het toestel in haar handen gezeten, wachtend op dit ene belletje. Nu het eindelijk zover is zakt de moed haar in de schoenen. Het zal wel weer een afwijzing zijn. Ze dacht dat ze er inmiddels aan gewend zou zijn. Niets blijkt minder waar.
